Spis treści
- Co to jest schizofrenia i jakie są jej przyczyny?
- Jakie są objawy schizofrenii?
- Jakie są rodzaje schizofrenii?
- Jak leczyć schizofrenię?
Dosłowne tłumaczenie pochodzącego z języka greckiego słowa „schizofrenia” oznacza ‘rozszczepienie umysłu’. W chorobie tej nie chodzi o to, że osoba z nią się zmagająca cierpi na rozdwojenie jaźni. Po prostu chory nie ma spójności pomiędzy tym, o czym myśli, co odczuwa i co robi. Wymaga ona leczenia farmakologicznego i wsparcia bliskich.
Kup w aptece: Preparaty na układ nerwowy
CO TO JEST SCHIZOFRENIA I JAKIE SĄ JEJ PRZYCZYNY?
Schizofrenia to bardzo ciężka choroba. Człowiek może tracić kontakt ze światem zewnętrznym na rzecz skupiania się na własnych wewnętrznych odczuciach. Osoba taka może zachowywać się zupełnie nieadekwatnie do sytuacji i niezrozumiale dla otoczenia. Ma problemy z oceną samego siebie i innych ludzi. Dlatego cierpi z powodu problemów w relacjach z innymi ludźmi – ma trudności z ich nawiązywaniem i utrzymaniem. Osoby chore często wycofują się z życia społecznego i stają się obojętne wobec ważnych dla nich spraw.
Sprawdź także: Czym jest depresja – objawy, leczenie, sposoby wsparcia
Dzieje się tak, ponieważ zaburzona jest równowaga pomiędzy neuroprzekaźnikami w mózgu chorej osoby. Jedna część mózgu produkuje nadmiar dopaminy, ale inne jego części mają jej niedobór.
Schizofrenia występuje bez względu na płeć. Mogą na nią zachorować zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Statystyczne ryzyko zachorowania na schizofrenię wynosi mniej więcej około 1%. Najczęściej zapadają na nią osoby przed 30. rokiem życia. Jest to choroba, którą trzeba leczyć do końca życia. Może mieć przebieg ciągły, epizodyczny lub postępujący.
Wymienia się kilka grup przyczyn schizofrenii. Są to przyczyny:
-
biologiczne,
-
genetyczne,
-
społeczne,
-
środowiskowe,
-
psychologiczne.
To, że ktoś zachoruje na schizofrenię, może mieć podłoże w tym, że któryś z rodziców na nią chorował. Jednak najczęściej choroba jest wynikiem połączenia wielu różnych czynników, np.: traumatycznych przeżyć, genetyki, środowiska, w jakim dorastał i wychowywał się chory.
Przeczytaj również: Czym charakteryzuje się choroba afektywna dwubiegunowa?
JAKIE SĄ OBJAWY SCHIZOFRENII?
Osoba chora na schizofrenię na początku swojej choroby najczęściej nie zdaje sobie w ogóle z niej sprawy. Pierwsze objawy zaczynają zauważać osoby z jej najbliższego otoczenia – rodzina, przyjaciele, koledzy i koleżanki z pracy.
Objawy schizofrenii da się podzielić na pozytywne, negatywne oraz poznawcze.
Objawy pozytywne to wszelkiego rodzaju urojenia i halucynacje, tzw. omamy. Urojenia są błędnymi i fałszywymi przekonaniami, które ma osoba chora. Pomimo tego, że istnieją dowody świadczące o nieprawdziwości przekonań chorego, to on nadal je podtrzymuje. Halucynacje polegają na tym, że osoba chora ma zaburzone funkcje poznawcze. Widzi nieprawdziwe obrazy, np. ludzi, których nie ma. Słyszy dźwięki i głosy w swojej głowie. Czuje nieistniejące zapachy i smaki. Choremu czasami wydaje się, że inne osoby się z niego naśmiewają, czytają jego myśli. Często głosy słyszane we własnej głowie przez chorego nakłaniają go do podjęcia próby samobójczej.
Sprawdź ofertę: Preparaty uspokajające
Objawy negatywne polegają na tym, że chory staje się apatyczny. Przestaje się interesować tym, co do tej pory sprawiało mu radość i satysfakcję. Zaczyna unikać innych ludzi, izoluje się od nich. Coraz trudniej przychodzi mu komunikacja z innymi. Osoba chora może wejść w stan głębokiej bierności i przestać pracować lub uczyć się.
Objawy poznawcze schizofrenii polegają na tym, że osoba chora ma problemy z planowaniem swojego czasu i rozkładu dnia. Nie radzi sobie z czynnościami dnia codziennego. Ma problemy z pamięcią i koncentracją.
Sprawdź ofertę: Suplementy na pamięć
Osoby chore na schizofrenię mają trudności z adekwatnymi reakcjami do sytuacji, które się wokół nich dzieją. Potrafią reagować smutkiem w sytuacjach radosnych i wybuchem śmiechu w sytuacjach smutnych. Często chorzy nie potrafią czerpać radości z życia.
Chorzy nie potrafią zdać sobie sprawy ze swojej choroby. Po pewnym czasie leczenia zaczynają rozumieć, że są chorzy. Wcześniej pomoc osób bliskich traktują jako atak na nich i ich świat.