Schizofrenia paranoidalna – przyczyny, objawy i leczenie
Gorący temat Monika Nowakowska
Sprawdź pełną ofertę Aptelia.pl
Przeczytane 22227 razy

Schizofrenia paranoidalna – przyczyny, objawy i leczenie

Schizofrenia paranoidalna to najczęściej diagnozowana postać schizofrenii w Polsce. Należy do chorób o etiologii wieloczynnikowej, to znaczy, że na czas wystąpienia i nasilenia objawów wpływa wiele okoliczności, zarówno tych związanych z samym chorym, jak i środowiskiem, które go otacza. Zajrzyj, by dowiedzieć się więcej o przyczynach, objawach, leczeniu i rokowaniu w schizofrenii paranoidalnej.

Spis treści


  1. Schizofrenia paranoidalna – przyczyny
  2. Schizofrenia paranoidalna – objawy
  3. Schizofrenia paranoidalna – leczenie i rokowania
  4. Kiedy skorzystać z pomocy psychiatry?

 

Schizofrenia jest zaburzeniem psychotycznym. Oznacza to, że chory podczas psychozy w inny sposób postrzega i ocenia własną osobę oraz swoje otoczenie. Pierwsze objawy schizofrenii uwidaczniają się zwykle przed 30. r.ż., podobnie często u kobiet i u mężczyzn. Dlaczego występują?

Kup w aptece: Preparaty na układ nerwowy

SCHIZOFRENIA PARANOIDALNA – PRZYCZYNY

Trudno wskazać konkretny czynnik, który odpowiadałby za wystąpienie choroby. Model biopsychospołeczny uwzględnia przyczyny biologiczne, psychologiczne, społeczne oraz środowiskowe.

CZYNNIKI BIOLOGICZNE (W TYM GENETYCZNE)

Bez wątpienia w rodzinach, w których choroba ta była już diagnozowana, zwłaszcza u bliskich krewnych, np. u rodziców czy rodzeństwa, ryzyko jest większe. Pamiętaj jednak, że skłonność do zaburzeń, choć może być dziedziczona, nie musi oznaczać, że dane schorzenie się rozwinie.

Sprawdź także: Objawy zespołu aspergera, na które warto zwrócić uwagę

ŚRODOWISKO, CZYNNIKI PSYCHOLOGICZNE I SPOŁECZNE

Genetyczne predyspozycje nie wyjaśniają w pełni obrazu schizofrenii. Początek lub nawrót choroby mogą zostać sprowokowane traumatycznym zdarzeniem, chorobą somatyczną czy przyjmowaniem środków psychoaktywnych. Duże znaczenie mają też doświadczenia konkretnych pacjentów, często związane z okresem dzieciństwa i dorastania.

SCHIZOFRENIA PARANOIDALNA – OBJAWY

OBJAWY POZYTYWNE, CZYLI WYTWÓRCZE

Dominują symptomy pozytywne, inne dolegliwości zaś są słabiej wyrażone lub nie występują. Niestety, wbrew nazwie, nie są one przyjemne dla chorego. Należą do nich:

  • urojenia – polegają na uporczywym trwaniu w nieprawdziwych przekonaniach. Chory mocno angażuje się w swój świat urojeń, a najbliższych, którzy się z nim nie zgadzają, zaczyna traktować nieufnie i z wrogością;

  • omamy, czyli halucynacje – mocno połączone ze zmysłami. Chory odbiera za pomocą różnych zmysłów bodźce, które tak naprawdę nie istnieją;

  • pseudohalucynacje – związane z omamami lokalizowanymi wewnątrz ciała, np. głosy w głowie.

OBJAWY NEGATYWNE

Utrata zainteresowań, zobojętnienie uczuciowe, spłycone przeżywanie emocji i wycofywanie się z relacji społecznych to najczęściej zgłaszane objawy negatywne w schizofrenii. Mogą występować także m.in. anhedonia, czyli niezdolność do odczuwania radości, bezczynność (abulia) i zaniedbywanie swoich potrzeb.

Przeczytaj również: Czym charakteryzuje się choroba afektywna dwubiegunowa?

ZABURZENIA POZNAWCZE, AFEKTYWNE I DEZORGANIZACJA PSYCHICZNA

Problemy z pamięcią, koncentracją czy planowaniem znacznie zaburzają życie chorego i jego najbliższych. Do tego dochodzą trudności emocjonalne. Część z nich wynika z reakcji na objawy wytwórcze i negatywne oraz z kłopotów, które wiążą się z chorobą (m.in. utrata pracy, problemy rodzinne). Dlatego po epizodzie psychozy może wystąpić tzw. depresja popsychotyczna, a wraz z nią obojętność, smutek i mniejsza aktywność.

Warto wiedzieć: Czym jest depresja – objawy, leczenie, sposoby wsparcia

Powiązane produkty

SCHIZOFRENIA PARANOIDALNA – LECZENIE I ROKOWANIA

Schizofrenia jest chorobą przewlekłą, a jej przebieg może różnić się w zależności od postaci oraz predyspozycji i współpracy pacjenta. U niektórych chorych zaburzenie postępuje cały czas, ale bardzo powoli, u innych zaś występują epizody nasilenia objawów, a po nich remisje, kiedy dolegliwości nie występują lub są łagodne. Leczenie schizofrenii paranoidalnej jest złożone i konieczne jest przeważnie do końca życia. Może obejmować przede wszystkim farmakoterapię (opierającą się na lekach przeciwpsychotycznych), psychoterapię, psychoedukację, terapię zajęciową lub np. elektrowstrząsy. Pamiętaj, by nigdy, nawet w okresie remisji, nie odstawiać leków bez konsultacji z lekarzem psychiatrą. Regularność farmakoterapii oraz współpraca pacjenta z lekarzem, psychologiem i terapeutą znacznie poprawia jego rokowanie, zapobiega nawrotom epizodów choroby i zmniejsza nasilenie objawów.

Sprawdź ofertę: Środki uspokajające 

KIEDY SKORZYSTAĆ Z POMOCY PSYCHIATRY?

Choroby psychiczne wciąż pozostają tematem tabu w Polsce. Niski poziom wiedzy na ich temat budzi lęk, a chorzy często zmagają się z poczuciem wstydu i niezrozumieniem. Pamiętaj, że, tak jak w przypadku chorób somatycznych, powinieneś udać się do specjalisty, gdy zauważysz u siebie niepokojące objawy. Wiele osób cierpiących na choroby psychiczne, dzięki dobrze dobranemu leczeniu, mogło na nowo dostosować się do rzeczywistości i odzyskać samodzielność. Specjaliści wspierają pacjentów także wtedy, kiedy mają oni trudności z funkcjonowaniem w społeczeństwie, m.in. poprzez orzeczenia o prawie do renty czy pomocy socjalnej.

Dowiedz się więcej: Jak prawidłowo dbać o zdrowie psychiczne?

Bibliografia

  1. J. Borowiecka-Kluza, Schizofrenia, https://www.mp.pl/pacjent/psychiatria/choroby/78549,schizofrenia (dostęp: 8.08.2021).
  2. Psychiatria: podręcznik dla studentów medycyny, red. A. Bilikiewicz, Wydawnictwo Medyczne PZWL, Warszawa 2011.

Wybór redakcji