Pajączki, pękające naczynka na twarzy – przyczyny, leczenie, profilaktyka

Spis treści

1. Pajączki na twarzy, pękające naczynka – czym są i jakie są ich objawy?
2. Przyczyny pajączków na twarzy
3. Czy pękające naczynka na twarzy znikną?
4. Zamykanie naczynek na twarzy
5. Pękające naczynka: pielęgnacja cery naczynkowej

Pajączki na twarzy, pękające naczynka – czym są i jakie są ich objawy? 

Pajączki na twarzy, czyli teleangiektazje są to trwale rozszerzone naczynia włosowate (kapilary), które znajdują się w splocie podbrodawkowatym skóry właściwej, zlokalizowanym tuż pod powierzchnią naskórka, przez który prześwitują.  

Pajączki na twarzy mogą być pierwotne lub wtórne. Do pierwszej grupy zalicza się teleangiektazje, które wynikają z czynników wrodzonych oraz powstają w pewnych okresach życia, np. podczas ciąży. Teleangiektazje wtórne to zmiany, do których powstawania przyczyniają się różne czynniki zaistniałe na przestrzeni lat, np. przebyte choroby czy przyjmowane leki. 

Zmiany naczyniowe w obrębie twarzy uwidaczniają się na policzkach, nosie oraz brodzie. Omawiany typ skóry występuje zarówno u kobiet, jak i mężczyzn, będących najczęściej w wieku od 30 do 50 lat. Częściej  zmagają się z nim przedstawicielki płci pięknej.   

Pękające naczynka to jeden z objawów skóry naczyniowej, świadczący o kruchości naczyń krwionośnych. Poza nimi charakteryzuje się również znaczną delikatnością, wrażliwością oraz skłonnością do alergii. Niezwykle szybko reaguje też na bodźce wewnętrzne oraz zewnętrzne, co objawia się zaczerwienieniem, zwanym rumieniem. W kolejnym etapie, na jego tle, pojawiają się pajączki. Nadwrażliwości na bodźce towarzyszą nieprzyjemne odczucia, takie jak: pieczenie, ściąganie czy kłucie w obrębie skóry.  

Skóra naczyniowa ma także tendencję do przesuszenia, która z kolei wymusza aktywność gruczołów łojowych, mających za zadanie natłuścić skórę. Niestety wiąże się to z niebezpieczeństwem rozwoju stanów zapalnych, na których tle może rozwinąć się trądzik różowaty.  

Przeczytaj: Trądzik różowaty, jakie daje objawy?

Przyczyny pajączków na twarzy 

Do okolic rumieniowych ciała u osób ze skórą naczynkową zalicza się: twarz, szyję, dekolt i górną część klatki piersiowej. Zwiększona częstotliwość pojawiania się pajączków na twarzy wynika z większej liczby naczyń krwionośnych i ich płytszego umiejscowienia w porównaniu do innych obszarów ciała.  

Naczynia krwionośne, które znajdują się w skórze właściwej, pod wpływem zmian temperatury rozszerzają się i kurczą. Dla osób z cerą naczynkową charakterystyczna jest kruchość i delikatność mięśniówki, która otacza naczynia krwionośne. To sprawia, że z czasem traci ona możliwość prawidłowego działania i pozostaje rozszerzona na stałe. Na skórze widoczne są wtedy czerwonawe linie, różnej długości i grubości, zwane pajączkami.

Jeśli dojdzie do pęknięcia naczynka na skutek zwiększonego ciśnienia krwi, na skórze widoczne będzie sinawe zabarwienie. Sinawy kolor skóry może także wynikać z zalegania nieutlenowanej krwi w rozszerzonych naczynkach.   

Rozszerzone naczynka na twarzy mogą występować z wielu przyczyn, zarówno wewnętrznych, jak i  zewnętrznych. W procesie ich poszerzania biorą udział, m.in.: histamina, serotonina, wazopresyna, trombina czy kwas arachidonowy. Często powtarzające się rozszerzenia światła naczyń krwionośnych prowadzą do powstawania pajączków oraz utrwalonego rumienia na twarzy.  

Do czynników wewnętrznych zaliczają się: 

• skłonności genetyczne, w tym zaburzenia struktury tkanki łącznej, która buduje ściany naczyń krwionośnych. Jeśli obydwoje rodziców ma cerę naczynkową, ryzyko wystąpienia jej u dziecka wzrasta do 90%. Przy jednym rodzicu ryzyko jest znacznie mniejsze i wynosi 40%,

• choroby takie jak np.: alergie, twardzina, nadciśnienie tętnicze, toczeń rumieniowaty, zaburzenia pracy wątroby, jelit, oraz krążenia,

• zaburzenia hormonalne,

• stres i silne emocje. Na skutek wzajemnych powiązań pomiędzy różnymi układami organizmu, z udziałem neurotransmiterów, dochodzi do zmiany napięcia ściany naczyń skóry, przez co reakcje emocjonalne uwidaczniają się na niej jako rumień,

• reakcje organizmu na niektóre leki, np. sterydy.

Czynniki zewnętrzne predysponujące do powstawania teleangiektazji na twarzy to: 

• skrajnie wysokie i niskie temperatury powietrza,

• ekspozycja na Słońce,

• spożywanie ostro przyprawionych potraw, gorących napojów czy alkoholu,

• klimatyzacja,

• nadmiernie suche lub wilgotne powietrze,

• palenie papierosów,

• intensywny wysiłek fizyczny, 

• niewłaściwa pielęgnacja skóry naczynkowej z narażeniem jej na działanie m.in. alkoholu benzylowego i etylowego, czy glikolu propylowego. 

Czy pękające naczynka na twarzy znikną? 

Pajączki i pękające naczynka na twarzy są problemem natury estetycznej oraz zdrowotnej. Twarz to najbardziej eksponowana część ciała, której wygląd świadczy o dbałości o siebie i jest odzwierciedleniem ogólnego stanu zdrowia. Aparycja jest elementem wizerunku osobistego, który może ułatwiać lub utrudniać kontakty towarzyskie, a także życie zawodowe. Wygląd twarzy nie pozostaje bez znaczenia dla zdrowia psychicznego oraz stanu ogólnego dobrostanu, dlatego warto o  niego zadbać. 

Pękające naczynka nie znikną samoistnie. Skóra naczynkowa wymaga specjalnej, regularnej pielęgnacji domowej i gabinetowej, a czasem także leczenia. Na szczęście obecnie jest wiele sposobów, które pozwalają na bezpieczną likwidację zmian naczynkowych, a także zapobiegają pojawianiu się nowych pajączków na twarzy. 

Pajączki na twarzy może usunąć jedynie specjalista, w przystosowanym do tego gabinecie, wyposażonym np. w laser wysokoenergetyczny, elektrokoagulator, urządzenie IPL (działające na zasadzie intensywnego światła pulsacyjnego) lub inne sprzęty, służące do terapii cery naczynkowej.  

Niezwykle ważna jest profilaktyka pajączków. Odpowiednia, codzienna pielęgnacja, z użyciem dedykowanych omawianym problemom kosmetyków i unikanie czynników ryzyka to metody profilaktyczne, które zapobiegną pojawianiu się nowych teleangiektazji. 

Przeczytaj: Pajączki na nogach, jak się ich pozbyć?

Zamykanie naczynek na twarzy 

Zamykanie naczynek na twarzy najczęściej odbywa się za pomocą laseroterapii. Tę metodę terapii wykorzystują specjaliści z dziedzin kosmetologii, dermatologii oraz medycyny estetycznej. To  popularna, skuteczna i mało inwazyjna metoda.  

Polega ona na dobraniu przez specjalistę odpowiedniej długości spójnej fali, a także ustawieniu innych parametrów, takich jak czas, częstotliwość i gęstość energii, w celu dotarcia do rozszerzonego naczynka i zamknięcie jego światła. Światło lasera jest pochłaniane przez odpowiedni chromatofor, w tym przypadku hemoglobinę, w której przekształca się w ciepło. Powoduje ono koagulację białek i  zapadanie się naczynia.  

Do zamykania płytko położonych naczynek na twarzy wykorzystuje się laser KTP. Emituje on falę o  długości 532 nm i jest zmodyfikowaną wersją lasera neodymowo-jagowego. Do zamykania naczynek na twarzy stosuje się także laser barwnikowy PDL. Zabiegi laserowe wykonuje się w seriach po około 6, które należy powtarzać co kilka lat. 

Inną metodą jest popularny IPL, który charakteryzuje się rozproszonym i niejednolitym światłem. Na  potrzeby zamykania naczynek na twarzy emituje się nim fale o długościach od 585 do 1200 nm. Światło IPL jest pochłaniane przez czerwone krwinki, które emitując ciepło, kurczą się, a następnie wchłaniają. Nowoczesne urządzenia IPL pozwalają na usuwanie splecionych sieci większych naczyń oraz kapilar z dużą dokładnością i bezpieczeństwem dla otaczających je struktur. 

Do pozostałych metod zamykania naczynek na twarzy należą: 

• elektroliza, która wykorzystuje prąd stały,

• krioskleroterapia, która wymaga użycia ciekłego azotu lub podtlenku azotu,

• termokoagulacja, która działa na zasadzie fali radiowej o wysokiej częstotliwości. 

Pękające naczynka: pielęgnacja cery naczynkowej 

Pielęgnacja cery naczyniowej obejmuje wiele aspektów codziennego życia, od nawyków żywieniowych, przez aktywność fizyczną i unikanie szkodliwych bodźców oraz substancji, takich jak papierosy, alkohol czy cukry, aż po oczyszczanie i nawilżanie skóry odpowiednimi preparatami kosmetycznymi. Ponadto musi ona uwzględniać zalecenia lekarskie, które są nadrzędne. 

Przeczytaj: Co powinien zawierać krem na naczynka?

Do zasad pielęgnacji cery naczyniowej należą, m.in.: 

• codzienne oczyszczanie skóry twarzy preparatami o neutralnym odczynie pH, wynoszącym około 5,5,

• używanie letniej wody do mycia twarzy,

• stosowanie emulsji olejowych lub płynów micelarnych,

• wysoka ochrona przed promieniowaniem UV o SPF 50,

• złuszczanie naskórka przy pomocy peelingów enzymatycznych lub peelingu kawitacyjnego,

• wykonywanie maseczek z glinki czerwonej, bogatej m.in. w cynk, fosfor, wapń, selen, krzem oraz magnez,

• używanie dobrej jakości produktów, przeznaczonych do cery wrażliwej i naczynkowej, które zawierają substancje nawilżające, wzmacniające naczynia krwionośne oraz regenerujące skórę,

• pielęgnacja gabinetowa o charakterze łagodzącym, regenerującym, wyciszającym i  zmniejszającym widoczność pajączków. Zabiegi kosmetologiczne wykonywane przy cerze naczyniowej to m.in.: sonoforeza, jonoforeza, mezoterapia bezigłowa, infuzja tlenowa, naświetlanie niebieskim filtrem lampy Sollux oraz zabiegi relaksacyjne. 

Osoby o cerze naczynkowej powinny unikać: 

• gorących kąpieli całego ciała,

• kosmetyków zawierających sztuczne substancje zapachowe, barwniki oraz inne substancje drażniące lub alergizujące,

• długotrwałego promieniowania UV; 

• sauny,

• sportów wyczynowych,

• gwałtownych zmian temperatur, w tym pomieszczeń klimatyzowanych,

• peelingów mechanicznych. 

Kremy na popękane naczynka 

Kosmetyki, w tym kremy na popękane naczynka powinny zawierać w składzie substancje o działaniu, m.in.:  

• nawilżającym, np. kwas hialuronowy,

• wzmacniającym naczynia krwionośne, np. rutynę,

• regenerującym płaszcz hydrolipidowy skóry, takie jak emolienty,

• poprawiającym elastyczność ścianek naczyń krwionośnych, np. escynę, pozyskiwaną z nasion kasztanowca,

• obkurczającym naczynia krwionośne, np. ekstrakt z ruszczyka,

• przeciwzapalnym, np. wyciąg z arniki górskiej,

• przeciwobrzękowym, takie jak garbniki, zawarte np. w oczarze wirginijskim.

Bibliografia