Spis treści
Leczenie choroby uwarunkowane jest zaawansowaniem choroby. Może ono obejmować postępowanie miejscowe lub systemowe. Zwykle jednak terapia jest kojarzona, a wykorzystywane metody wzajemnie się uzupełniają.
Łuszczyca odwrócona – objawy
Łuszczyca odwrócona to rodzaj choroby dermatologicznej, przebiegającej z charakterystycznie wyglądającymi wykwitami skórnymi. Zwykle można ją stwierdzić już na podstawie analizy objawów, w przypadkach wątpliwych przeprowadza się biopsję zmian skórnych i badanie histopatologiczne pobranego materiału. W obrazie klinicznym dominują ogniska rumieniowe, które w odróżnieniu od zmian w innych typach łuszczycy nie są pokryte łuskowatymi zrogowaceniami, a jedynie wyróżniają się niewielkim złuszczaniem. Wykwity mają barwę czerwonobrunatną, ich powierzchnia jest gładka, a brzegi dobrze zaznaczone. Ze względu na tendencję zmian do pękania łuszczyca odwrócona bywa także nazywana wysiękową. Sączenie dodatkowo sprzyja podrażnieniom, ponieważ wykwity wytwórcze lokalizują się w nietypowych miejscach, takich jak okolice pach, pachwin i pępka, szpara pośladkowa, w pobliżu piersi i narządów płciowych oraz pod fałdami skórnymi. Zajmują także tzw. powierzchnie zgięciowe, np. doły podkolanowe.
Łuszczyca odwrócona jest również przyczyną świądu, co zwiększa ryzyko dodatkowych podrażnień związanych z potrzebą drapania. W zajętych miejscach można ponadto doświadczyć bólu i pieczenia, ale bezwarunkowo nie należy drapać chorych miejsc. Może to zaostrzać stany zapalne i pogarszać przebieg choroby.
Przeczytaj również: Domowe sposoby leczenia łuszczycy skóry głowy
Jak powstaje łuszczyca odwrócona?
Etiologia łuszczycy tego typu jest złożona i nie do końca poznana, a wieloczynnikowy charakter powstawania choroby utrudnia jej profilaktykę. Czerwone wykwity z tendencją do bolesnych pęknięć, występujące w fałdach i dołach skórnych, najczęściej jednak bywają uwarunkowane genetycznie w stopniu autosomalnym dominującym, co oznacza, że ryzyko zachorowania na łuszczycę odwróconą rośnie w najbliższej linii pokrewieństwa obciążonej nią osoby. Na rozwój choroby wpływa ponadto wiele nieprawidłowości zdrowotnych nabytych i wrodzonych, w tym zaburzenia na tle metabolicznym.
Sprawdź ofertę: Leki na grzybicę skóry i paznokci
Z uwagi na podobny obraz kliniczny łuszczyca odwrócona bywa mylona z innymi jednostkami chorobowymi, m.in. infekcjami bakteryjnymi i grzybiczymi, urazami mechanicznymi i termicznymi skóry. Za obecność nieprzyjemnych objawów mogą także odpowiadać uwarunkowania egzogenne, czyli zewnętrzne, w szczególności nieprawidłowa dieta bogata w tłuszcze nasycone i trans, nadużywanie alkoholu i wyrobów nikotynowych, a nawet silny, chroniczny stres. Wiele z nich nie tylko sprzyja pojawieniu się wykwitów skórnych, ale także wpływa na stopień zaawansowania choroby i intensywność dolegliwości. Wczesna i kompleksowa terapia poprawia rokowanie, natomiast zaniechanie odpowiedniego leczenia łuszczycy odwróconej bez względu na jej umiejscowienie i postęp wydłuża okres rekonwalescencji i sprzyja nawrotom.
Sprawdź: Objawy łuszczycy plackowatej - jak wyleczyć tę chorobę?