Chlamydia pneumoniae jest bakterią odpowiedzialną za infekcję dróg oddechowych. Brak leczenia lub nieodpowiednia terapia skutkuje pojawieniem się poważnych powikłań. Są one związane z uszkodzeniem nabłonka rzęskowego. Patogen przenosi się drogą kropelkową. Zobacz, jakie są objawy zakażenia bakterią Chlamydia pneumoniae.
Spis treści
- Czym jest Chlamydia pneumoniae?
- Jak dochodzi do zakażenia bakterią Chlamydia pneumoniae?
- Jakie są objawy zakażenia?
- Jak rozpoznać zakażenie chlamydią?
- Leczenie infekcji
Chlamydia pneumoniae to nazwa, która była stosowana dawniej. Obecnie bakterię określa się mianem Chlamydophila pneumoniae. Zmiana nastąpiła w 1999 roku, gdy patogen został dokładnie przebadany i wyodrębniony z innych szczepów. Nadal jednak wielu badaczy i lekarzy posługuje się poprzednim określeniem. Warto zatem zdawać sobie sprawę, że oba z nich dotyczą tego samego patogenu i wywołują infekcję o identycznym przebiegu.
Czym jest Chlamydia pneumoniae?
Chlamydia pneumoniae jest bakterią należącą do rodzaju Chlamydia. Drobnoustroje te są bezwzględnie wewnątrzkomórkowe. Mają DNA i RNA. Ich błona zewnętrzna zawiera lipopolisacharyd. Jest skonstruowana podobnie jak u bakterii Gram-ujemnych, ale brakuje jej kwasu muraminowego. Chlamydie wykazują też pewne cechy wirusów: są małe, nie mają swojego ATP (dlatego pobierają je z komórek organizmu człowieka) i stymulują wytwarzanie interferonu.
Kup w aptece: Inhalatory
Chlamydia pneumoniae powoduje infekcję układu oddechowego. Jest przyczyną zapalenia błony śluzowej gardła, zatok, krtani i ucha środkowego. Często prowadzi do zapalenia oskrzeli lub płuc. Zakażenie może nieść za sobą poważne skutki. Bakteria uszkadza nabłonek rzęskowy układu oddechowego. Prowadzi też do rozwoju astmy oskrzelowej. Powikłaniami infekcji wywołanej przez Chlamydia pneumoniae są również: przewlekłe zapalenie gardła i zatok, nawracający katar oraz dolegliwości bólowe ze strony stawów (a często też ich zapalenie).
Przeczytaj także: Zapalnie zatok - objawy, rodzaje, leczenie
Jak dochodzi do zakażenia bakterią Chlamydia pneumoniae?
Do zakażenia bakterią Chlamydia pneumoniae dochodzi drogą kropelkową. Patogen przenosi się z nosiciela (także bezobjawowego) na osobę zdrową podczas mówienia, kichania lub kaszlu. Jest obecny w śluzie, który następnie miesza się z cząsteczkami powietrza i jest inhalowany przez innych ludzi. Infekcja może pojawić się też po bliskim kontakcie z chorym (np. w czasie pocałunku).
Przeczytaj również: Domowe sposoby leczenia kaszlu. Sprawdź, jak poradzić sobie z dolegliwością
Jakie są objawy zakażenia?
Nawet w 80% przypadków zakażenie bakterią Chlamydia pneumoniae przebiega bezobjawowo. Pacjenci nie zdają sobie sprawy z tego, że są nosicielami. Dlatego łatwo dochodzi do zakażenia innych osób. Ponadto zakażenie może zmienić charakter na przewlekły, który również przebiega bez żadnych dolegliwości (lub są one bardzo łagodne).
Objawy zakażenia mogą dotyczyć każdego odcinka układu oddechowego. W większości przypadków przebieg infekcji jest łagodny. Pacjenci zgłaszają: ogólne osłabienie, ból głowy, ból gardła, kaszel, chrypkę i podwyższoną temperaturę ciała.
Chlamydia pneumoniae wywołuje zapalenie płuc, które przebiega w dwóch etapach. Pierwszy z nich to typowe dolegliwości ze strony górnych dróg oddechowych. Dopiero po kilku tygodniach rozwija się zapalenie płuc, czyli druga faza infekcji.
Ciężki przebieg zakażenia odnotowuje się w około 10% przypadków. Warto pamiętać, że po zakażeniu nie rozwija się trwała odporność. Oznacza to, że może dojść do powtórnej infekcji wywołanej przez chlamydię.
Jak rozpoznać zakażenie chlamydią?
Zakażenie można rozpoznać na podstawie badań laboratoryjnych. Objawy wywołane przez bakterię nie są charakterystyczne. Podobne dolegliwości występują przy innych infekcjach górnych dróg oddechowych, dlatego nie można wyłącznie na ich podstawie potwierdzić diagnozy.
Materiał do badań pobiera się poprzez wymaz z tylnej ściany gardła. Mogą to być także popłuczyny oskrzelowe lub plwocina. Często wykonuje się testy serologiczne, które pozwalają wykryć specyficzne immunoglobuliny: IgG, IgM i IgA. Wówczas materiałem do badań jest krew.
Badania wykonuje się w laboratorium medycznym. Wykrycie konkretnego rodzaju immunoglobulin pozwala stwierdzić, jaki jest stopień zaawansowania infekcji:
-
IgM – zakażenie dopiero się rozwija,
-
IgA – zakażenie mogło powstać w wyniku reinfekcji,
-
IgG – zakażenie przeszło początkową fazę rozwoju lub miało miejsce w przeszłości.
Badania można wykonać prywatnie lub bezpłatnie ze skierowaniem od lekarza.
Leczenie infekcji
Leczenie opiera się na metodach farmakologicznych. Osobom chorym podawany jest antybiotyk. Niestety, bakteria jest wysoce odporna na wiele leków. Wynika to m.in. z faktu, że patogen ten jest bezwzględnie wewnątrzkomórkowy. Dobrze działają na niego makrolidy i tetracykliny. Terapia może trwać nawet 6 tygodni. Jej czas ustalany jest indywidualnie (m.in. na podstawie ogólnego stanu chorego). Zwykle jednak nie trwa krócej niż 2 tygodnie. Należy zdawać sobie sprawę, że zbyt krótkie leczenie często skutkuje nawrotem zakażenia, a także zwiększa ryzyko powikłań.
Sprawdź ofertę: Leki na ból gardła
