Kiła – objawy i sposoby leczenia
Seks i emocje Monika Nowakowska
Sprawdź pełną ofertę Aptelia.pl
Przeczytane 58366 razy

Kiła – objawy i sposoby leczenia

Kiła przenosi się drogą kontaktów seksualnych, przez co została określona jako „choroba francuska” i „syfilis”. Daje objawy w obrębie narządów płciowych, później także w innych częściach ciała, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. W ostatnich latach obserwuje się wzrost liczby zachorowań na kiłę. Sprawdź, jakie są jej objawy, po jakim czasie występują oraz jak wygląda leczenie.

Spis treści


  1. Kiła – co to jest?
  2. Objawy kiły
  3. Leczenie i profilaktyka kiły

Objawy kiły mogą różnić się w zależności od fazy choroby oraz wieku. Zmiany pierwotne dotyczą najczęściej skóry, ale wraz z rozwojem choroby dolegliwości obejmują także węzły chłonne, naczynia krwionośne i układ nerwowy. Kiła jest chorobą wrażliwą na antybiotykoterapię we wszystkich stadiach, dlatego leczenie opiera się na stosowaniu penicyliny.

Kup w aptece: Prezerwatywy

Kiła – co to jest?

Kiła jest chorobą przewlekłą wywołaną przez krętka bladego. Należy do grupy zakażeń przenoszonych drogą płciową, dlatego może występować razem z infekcją HIV.

Ze względu na wiek pacjenta i sposób zakażenia wyróżnia się kiłę nabytą i wrodzoną. Postać nabyta jest przenoszona przez kontakty seksualne i dotyczy nastolatków oraz dorosłych, wrodzona zaś dotyka płody i noworodki, które mogą zarazić się od matki podczas ciąży.

Kluczowa dla rozpoznania, profilaktyki i leczenia kiły jest także faza choroby w momencie diagnozy. Tutaj można wyróżnić kiłę wczesną, czyli bardzo zakaźną (pierwszo- i drugorzędową oraz wczesną utajoną) i późną (późną utajoną oraz trzeciorzędową).

Sprawdź również: Rzeżączka – popularna choroba weneryczna. Na jakie objawy warto zwrócić uwagę?

Objawy kiły

Kiła pierwszorzędowa

Pierwsze objawy choroby można zaobserwować mniej więcej po 3 tygodniach od wniknięcia krętków do organizmu. Zmiana pierwotna ma najczęściej postać płytkiego, niebolesnego owrzodzenia przypominającego grudkę. Występuje w okolicach narządów płciowych i określa się je jako „wrzód twardy”, który jest charakterystycznym objawem skórnym kiły. Owrzodzenia są najlepiej widoczne u mężczyzn, u kobiet mogą występować w mniej typowych miejscach lub przyjmować inną postać.

Warto wiedzieć: Guzek na wardze sromowej – co może oznaczać?

Kiła drugorzędowa

W drugim okresie choroby, czyli po 4–6 tygodniach, wrzód twardy zanika. Pojawiają się za to inne zmiany na skórze i błonach śluzowych oraz powiększają się węzły chłonne, najczęściej w okolicy szyi i pachwin. U chorych można zaobserwować wysypkę na dłoniach i stopach. W okolicy pach i ud pojawiają się tzw. kłykciny płaskie, czyli wyniosłe zmiany skórne na płaskiej podstawie. Po pewnym czasie dolegliwości zanikają samoistnie, nawet jeśli zakażony nie podejmie leczenia, jednak nie oznacza to, że choroba ustąpiła. Organizm wchodzi wówczas w fazę wczesną utajoną, która trwa przez pierwszy rok. Nie występują wtedy typowe dolegliwości, ale chory wciąż może zarażać kolejne osoby.

Przeczytaj również: Czym są kłykciny kończyste – gdzie występują, jak je rozpoznać i leczyć?

Kiła trzeciorzędowa

Po roku u nieleczonych pacjentów choroba przechodzi w fazę późną utajoną, która w ciągu od 5 nawet do 20 lat może rozwinąć się w pełnoobjawową kiłę trzeciego okresu.

Kiła trzeciorzędowa atakuje różne układy, dlatego jej objawy mogą bardzo różnić się w zależności od pacjenta. Opisano kilka postaci tej choroby, które występują pojedynczo lub łącznie:

  • kiła kilakowa – charakterystyczne dla niej są guzki lub owrzodzenia, głównie na skórze, błonach śluzowych i w narządach wewnętrznych;

  • kiła układu nerwowego – jej głównymi objawami są zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz upośledzenie funkcji nerwów i naczyń, co może prowadzić do udaru. Ostatnia postać, czyli kiła miąższowa OUN grozi porażeniem postępującym i wiądem rdzenia;

  • kiła sercowo-naczyniowa – daje powikłania w postaci uszkodzenia zastawek serca, zwężenia ujść naczyń wieńcowych i tętniaków aorty.

Kiła wrodzona

Krętki blade mogą przechodzić przez łożysko i zainfekować płód w czasie ciąży. Najpoważniejszym powikłaniem kiły wrodzonej jest wewnątrzmaciczne obumarcie płodu.

U noworodków zakażonych krętkami można zaobserwować charakterystyczne zmiany, np. nos siodełkowaty, zapalenie błony śluzowej nosa (tzw. sapka kiłowa), zmiany skórne i śluzówkowe (podobne do tych w kile drugorzędowej), powiększenie wątroby i śledziony oraz uszkodzenie chrząstek wzrostowych kości długich.

Jeżeli nie zostanie wdrożone leczenie, pojawiają się kolejne objawy określane jako kiła wrodzona późna, do których należą m.in.: zniekształcone siekacze, głuchota i zapalenie rogówki, które może zakończyć się ślepotą.

Powiązane produkty

Leczenie i profilaktyka kiły

Diagnostyka kiły nie jest trudna dzięki zastosowaniu odpowiednich odczynów serologicznych, ale wyniki należy zawsze interpretować w kontekście historii i objawów chorego.

Krętki blade są wrażliwe na antybiotyki, a skutecznym lekiem z wyboru jest penicylina. Długość trwania terapii zależy przede wszystkim od fazy choroby i jest tym krótsza, im wcześniej pacjent zgłosi się do lekarza. Kiła często współwystępuje z innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, dlatego ważne jest także wczesne wykrycie i wdrożenie leczenia ewentualnych innych zakażeń.

W profilaktyce kiły największe znaczenie ma unikanie przygodnych kontaktów seksualnych oraz stosowanie barierowych środków antykoncepcyjnych, np. prezerwatyw.

Dowiedz się więcej: Chlamydia trachomatis – przyczyny, objawy i leczenie

Bibliografia

  1. Europejskie zalecenia diagnostyczne i lecznicze dotyczące kiły 2014, https://iusti.org/wp-content/uploads/2019/12/SyphilisPolish.pdf, dostęp: 13.08.2021 r.

  2. V. Kumar i in., Robbins Patologia, tłum. W.T. Olszewski, Edra Urban & Partner, Wrocław 2019, s. 824–828.


Wybór redakcji

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w polityce prywatności.

Zamknij