Rumień zakaźny – przyczyny i przebieg choroby
Zdrowie i uroda Agata Oleszkiewicz
Sprawdź pełną ofertę Aptelia.pl
Przeczytane 80793 razy

Rumień zakaźny – przyczyny i przebieg choroby

Rumień zakaźny określa się również jako „piątą chorobę” oraz syndrom uderzonego policzka. Może pojawiać się w postaci bezobjawowej lub z charakterystyczną wysypką. Wykwity skórne dotyczą najczęściej dzieci, aczkolwiek bywają od tej zasady wyjątki.

Spis treści


  1. Rumień zakaźny u dzieci
  2. Rumień zakaźny u dorosłych
  3. Rumień zakaźny a ciąża

Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową, a w niektórych przypadkach wirus z gatunku paranowirusów typu B19 przenoszony bywa przez krew lub osocze. Zazwyczaj rumień zakaźny nie stanowi zagrożenia, jednakże w niektórych przypadkach lepiej go unikać.

Kup w aptece: Preparaty do pielęgnacji twarzy

Rumień zakaźny u dzieci

Rumień zakaźny to typowa choroba wieku dziecięcego, której początkowe objawy przypominają zespół dolegliwości towarzyszących grypie. Ze względu na przebieg tego etapu leczenie obejmuje najczęściej metody łagodzące objawy, w tym stosowanie leków uśmierzających katar, bóle gardła i głowy oraz mięśni.

Charakterystyczne dla tzw. piątej choroby jest pojawienie się na policzkach wypieków kształtem przypominających motyla lub ślad po świeżym uderzeniu (stąd inna potoczna nazwa – syndrom uderzonego policzka). Wykwitom na buzi zwykle towarzyszą dodatkowo rumienie na kończynach górnych i dolnych. Co ciekawe, krosty nie zajmują nosa i brody.

Choroba może przebiegać także w sposób bezobjawowy. Mimo braku symptomów nosiciel może zarażać osoby znajdujące się w jego najbliższym zasięgu. Okresem największego ryzyka przekazania wirusa są najbliższe 2 tygodnie od czasu pojawienia się wysypki. Rumień zakaźny ustępuje samoistnie po około 6–10 dniach, jednak wykwity na twarzy i ciele mogą utrzymywać się nawet przez dwa tygodnie i nawracać oraz zaostrzać się pod wpływem otarć, zadrapań czy przegrzania.

Warto wiedzieć: Czym jest rumień guzowaty i czy można się nim zarazić?

Rumień zakaźny u dzieci: czy można wychodzić na dwór?

Kategorycznie nie jest to wskazane ze względu na łatwą drogę przeniesienia chorobotwórczego patogenu, przez co wirusy bardzo szybko się rozprzestrzeniają. Należy również ograniczyć kontakt dziecka z kobietami ciężarnymi. O tym, jak długo trzeba pozostać w domu, decyduje lekarz, jednak zazwyczaj można być w pełni aktywnym najbliższe dni po ustąpieniu objawów. Rumień zakaźny u niemowląt objawia się tak samo jak kilkuletnich dzieci, ale może mieć bardziej agresywny przebieg. Młodszym daje się mocniej we znaki ze względu na słaby jeszcze układ odpornościowy, niewystarczająco zdolny do skutecznej walki z wirusami tego typu. Syndrom uderzonego policzka u niemowląt ustępuje jednak, nie pozostawiając po sobie śladów.

Dowiedz więcej: Rumień na twarzy – jak leczyć, jak pielęgnować?

Rumień zakaźny u dorosłych

Rumień zakaźny u dorosłych to powszechne, choć występujące rzadziej niż u najmłodszych zjawisko. Choroba różni się nieco przebiegiem, ponieważ w tej postaci zwykle nie daje charakterystycznych objawów. Raczej nie dokucza wysypka, ale zamiast niej może pojawić się zapalenie stawów, głównie dłoni, nadgarstków lub kolan, i to z ostrą reakcją bólową. Ustąpienie ostrych dolegliwości można zauważyć zazwyczaj po około 3 tygodniach. Nie wymagają one specjalnego leczenia poza doraźnym łagodzeniem nieprzyjemnych doznań domowymi sposobami. W tym celu można np. wykonać miejscowy zimny okład i ograniczyć aktywność fizyczną. Po zdiagnozowaniu rumienia zakaźnego chory dorosły, podobnie jak w przypadku dzieci, powinien pozostać w domu do czasu ustąpienia objawów oraz unikać kontaktów interpersonalnych.

Sprawdź ofertę: Na ból stawów

Powiązane produkty

Rumień zakaźny a ciąża

Rumień zakaźny jest bardzo groźny dla kobiet w ciąży. Zakażenie wirusem B19 stwarza szczególne niebezpieczeństwo, gdyż może powodować wiele powikłań zdrowotnych u matki i dziecka, w tym niedokrwistość. Infekcja zwiększa nawet ryzyko poronienia, przy czym przyszła mama może nie mieć żadnych niepokojących objawów. Dlatego tak ważne jest, aby unikać kontaktu osób chorych z kobietami ciężarnymi.

W przypadku gdy ciężarna kobieta podejrzewa lub ma świadomość, że miała kontakt z osobą chorą na rumień zakaźny, powinna niezwłocznie zgłosić się do ginekologa, który przeprowadzi odpowiednie badania, by w razie zagrożenia podjąć właściwe działania. Najczęściej w sytuacji, gdy doszło do kontaktu ciężarnej z osobą chorą na rumień zakaźny, lekarz zleca przeprowadzenie testów serologicznych na obecność przeciwciał IgG oraz IgM. Jeśli wyniki wykazują obecność IgM, istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że doszło do zakażenia. Jeżeli natomiast wykryte zostaną przeciwciała IgG przy jednoczesnym braku przeciwciał IgM, oznacza to, że kobieta prawdopodobnie przebyła chorobę wcześniej i nabyła odpowiedniej odporności.

Wczesne zdiagnozowanie infekcji, daje szansę na podjęcie odpowiednich działań, które pozwolą uniknąć niepożądanych konsekwencji kontaktu z wirusem B19. Ważne jest, aby nie zwlekać z wizytą u lekarza oraz w miarę możliwości unikać kontaktu z osobami chorującymi na rumień zakaźny.

Przeczytaj również: Rumień wędrujący - jak go rozpoznać? Kiedy znika? Czym się charakteryzuje?

Bibliografia

  1. J. Januszkiewicz, Zarys kliniki chorób zakaźnych, PZWL, Warszawa 1992.

  2. E. Kuchar, Atlas chorób zakaźnych wieku dziecięcego, Górnicki Wydawnictwo Medyczne, Wrocław 2004.

  3. J. Kruszewski, Diagnostyka różnicowa, rumień zakaźny, atopowe zapalenie skóry, wyprysk pieniążkowaty, zapalenie opryszczkowe skóry czy alergiczny wyprysk kontaktowy?, PZWL, Warszawa 2017.

  4. A. Szczeklik, P. Gajewski, Interna Szczeklika 2017, Medycyna Praktyczna, Kraków 2017.


Wybór redakcji

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w polityce prywatności.

Zamknij