Świeża szałwia obok filiżanki zdrowej herbaty z szałwii. Zioła lecznicze i szklane butelki olejku eterycznego i nalewki na tle.
Zdrowie i uroda Matylda Forszpaniak
Sprawdź pełną ofertę Aptelia.pl
Przeczytane 13461 razy

Szałwia – właściwości, zastosowanie, przeciwwskazania

Szałwia, zwłaszcza lekarska, jest rośliną, której pozytywny wpływ na organizm człowieka został wykazany w badaniach naukowych. Często stosowana w postaci herbaty lub naparów ma szeroki zakres działania i od wieków zajmuje miejsce początkowo w medycynie ludowej, a aktualnie w konwencjonalnej. W jakich schorzeniach stosuje się szałwię? Czy istnieją przeciwwskazania do jej stosowania? 

Spis treści:


  1. Szałwia – odmiany, wygląd, pochodzenie
  2. Właściwości szałwii
  3. Szałwia – na co pomaga?
  4. Szałwia – w jakiej formie można ją stosować?
  5. Szałwia – przeciwwskazania
  6. Szałwia – warto wiedzieć

Szałwia – odmiany, wygląd, pochodzenie 

Szałwia należy do rodziny jasnotowatych, zawierającej ponad 900 gatunków roślin. Pośród najbardziej znanych wymieniana jest: 

  • szałwia lekarska, 

  • szałwia omszona, 

  • szałwia biała i czerwona,  

  • szałwia muszkatołowa,  

  • szałwia hiszpańska, 

  • szałwia łąkowa i ogrodowa. 

Wspomniana grupa roślin występuje na całym świecie, a szałwia lekarska pochodzi z okolic Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu.  

W zależności od gatunku, rośliny te mogą różnić się od siebie wyglądem. Szałwia wykorzystywana jest w ogrodnictwie z uwagi na intensywnie kolorowe kwiaty. W zależności od gatunku przybierają one kolor czerwony, fioletowy lub różowy. 

Szałwia lekarska od wieków ma zastosowanie w medycynie, ale także i w kosmetyce. Ten gatunek szałwii ma lancetowate liście, o drobno ząbkowanych brzegach, pokryte kutnerem, czyli gęstymi włoskami. 

Sprawdź oferty: Herbaty ziołowe

Właściwości szałwii 

Szałwia lekarska jest stosowana w medycynie już od wielu wieków. W tradycyjnej medycynie Europy i Ameryki Łacińskiej stosowało się ją w leczeniu drgawek, choroby wrzodowej, dny moczanowej, reumatyzmu, stanów zapalnych, biegunek, a nawet hiperglikemii.  

Z biegiem czasu odkryto, że szałwia zawiera alkaloidy, kwasy tłuszczowe, glikozydy (m.in. nasercowe), związki fenolowe, steroidy, tarpany i poliacetyleny, witaminy A, B1, K, C i PP oraz wiele innych związków mających wpływ na ludzki organizm.  

Szałwia ma właściwości: 

  • przeciwnowotworowe i przeciwmutagenne, 

  • antyoksydacyjne, 

  • przeciwzapalne, 

  • antynocyceptywne, czyli przeciwbólowe, 

  • antyseptyczne, czyli działa zabójczo dla drobnoustrojów. 

Powiązane produkty

Szałwia – na co pomaga?  

Szałwia lekarska ma liczne właściwości lecznicze. 

Według najnowszych badań, szałwia poprawia funkcje poznawcze i pamięć, dzięki czemu ma duży potencjał jako źródło do opracowania leków na chorobę Alzheimera. Ma również wpływ na wzrost uwagi i skupienia. 

Szałwia stosowana na gardło minimalizuje ból i stan zapalny.  

Inne jej zastosowanie to redukcja poziomu całkowitego cholesterolu, cholesterolu LDL i VLDL, trójglicerydów, a podnoszenie stężenia cholesterolu HDL, potocznie zwanego dobrym cholesterolem. 

Ta popularna roślina ma także wpływ na obniżanie stężenia glukozy we krwi, dzięki czemu odgrywa dużą rolę w procesie leczenia cukrzycy typu 2. 

Zawartość witaminy K w szałwii ma zaś pozytywny wpływ na prawidłową krzepliwość krwi, ale także na prawidłową budowę i funkcjonowanie kości. 

Szałwia jest często spotykanym składnikiem past do zębów, szczególnie z uwagi na jej właściwości przeciwzapalne i bakteriobójcze. Jest ona także używana w leczeniu schorzeń jamy ustnej. Może być stosowana na ból zęba, nieżyty jamy ustnej i pojawiającą się w dziąśle ropę. 

Przeczytaj:  Co na ból zęba?

Szałwia – w jakiej formie można ją stosować?  

Szałwia dostępna jest na rynku pod różnymi postaciami, dostępnymi w wielu aptekach oraz drogeriach. Należy jednak pamiętać, że pełne bezpieczeństwo w zakresie jej stosowania nadal wymaga potwierdzenia bardziej szczegółowymi badaniami. Panuje opinia, że nie powinno się jej stosować dłużej niż przez 4 miesiące.  

Olejek z szałwii jest podstawową formą, pozyskiwaną bezpośrednio z liścia szałwii. Zawiera tujon, cyneol, kamforę, borneol i pinen. Jest wykorzystywany nie tylko w medycynie, ale także w kosmetyce – z uwagi na swoje działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. 

Należy jednak zwrócić szczególną uwagę na bezpieczeństwo w trakcie stosowania preparatów na bazie szałwii, ponieważ wysokie stężenie zawieranych przez nią związków może mieć szkodliwy wpływ na organizm człowieka, zwłaszcza przy długim stosowaniu. 

Napar z szałwii lub herbata są również bardzo często stosowaną formą przyjmowania tej rośliny. Przy samodzielnym wykonywaniu naparu wystarczy 1. lub 2. łyżeczki suszu zalać wrzącą wodą. Stosowanie naparów i herbat z szałwii niesie ze sobą mniejsze ryzyko skutków ubocznych w porównaniu do olejków eterycznych

Inhalacje z szałwii pomagają przy problemach z zatkanym nosem oraz przy chorobach zatok. Garść suszu z szałwii należy wrzucić do garnka i zalać wrzącą wodą. Uważając na wysoką temperaturą, inhalacje przeprowadza się pochylając głowę nad garnkiem i nakrywając ją szmatką lub ręcznikiem. 

Przeczytaj również: Z czego wykonać inhalację na zatoki

Szałwia dostępna jest również w tabletkach. 

Szałwia – przeciwwskazania 

Liczne próby kliniczne nie wykazały skutków ubocznych przy odpowiednim stosowaniu szałwii, jednakże sformułowanie ostatecznych wniosków wymaga dalszych badań. 

Szałwia zawiera silnie aromatyczny tujon, który może być toksyczny w wysokich dawkach. Na jego szkodliwe działanie narażeni są szczególnie pacjenci, stosujący szałwię w postaci olejków eterycznych, zawierających wysokie stężenia tujonu. Przy stosowaniu herbaty z szałwii (przyjmując, że wypija się jej średnio litr dziennie), nie przekracza się bezpiecznej granicy ilości tej substancji. 

Jednym z poważniejszych skutków ubocznych stosowania szałwii są drgawki. 

Z uwagi na zawartość tujonu, nie zaleca się stosowania szałwii przez kobiety w ciąży, ponieważ tujon może mieć szkodliwy wpływ na zdrowie płodu. 

Innymi skutkami ubocznymi długotrwałego stosowania szałwii w dużych dziennych dawkach, mogą być: 

  • nudności i wymioty, 

  • uszkodzenia nerek,  

  • choroby i zaburzenia pracy serca, jak przyspieszenie pracy serca (tachykardia). 

Szałwia – warto wiedzieć 

Jakie pytania i wątpliwości na temat szałwii miewają pacjenci? Oto najczęstsze z nich.

Czy można pić szałwię codziennie? 

Według badań szałwię można stosować maksymalnie do 4 miesięcy. Jak już zasygnalizowano, zawiera ona tujon, który jest toksyczny w dużych dawkach. Spożywając dziennie do 1 litra naparu lub herbaty z szałwii, pacjent przyjmuje około 4-11 mg tujonu, co nie jest dawką, jaka mogłaby skutkować wystąpieniem objawów jego przedawkowania. Dlatego codzienne spożywanie herbaty z szałwii (w odpowiedniej ilości) nie jest według aktualnych badań niebezpieczne. 

Czy można przedawkować szałwię? 

Przedawkowanie szałwii dotyczy głównie nadmiernego przyswajania zawartego w niej tujonu. Przy stosowaniu olejków eterycznych z szałwii, które zawierają duże jego stężenia, pacjent może być narażony na dawkę nawet 3-7 gram tujonu na dobę. Taka ilość wykazuje niebezpieczny wpływ na organizm człowieka i może skutkować nawet uszkodzeniem nerek i zaburzeniami pracy serca. 

Szałwia na wyciszenie laktacji 

Szałwia wykazuje również działanie łagodnie hamujące laktację. Stosuje się ją w sytuacji, gdy następuje odstawienie dziecka od piersi, a karmiącej matce dokucza wypełnianie się kanalików mlecznych. Chociaż samo odstawienie dziecka od piersi jest sygnałem do hamowania laktacji, szałwia łagodnie i naturalnie wspiera proces ograniczania produkcji mleka. Jak stosować szałwię na wyciszenie laktacji? W celu zahamowania produkcji mleka zalecane jest wypijanie trzech kubków naparu dziennie. Wiele położnych radzi stosować szałwię w celu uniknięcia zastosowania leków na zahamowanie laktacji dostępnych na receptę, które dają nieprzyjemne skutki uboczne. Bromergon hamujący wydzielanie hormonu odpowiadającego m.in. za laktację (prolaktyny) może powodować złe samopoczucie, zaparcia, nudności i ma również wpływ na wahania nastroju. 

Bibliografia

Ghorbani A., Esmaeilizadeh M.(2017), Pharmacological properties of Salvia officinalis and its components, Journal of traditional and complementary medicine, dostępny online: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5634728/ [data dostępu: 06.12.2022]. 

Jałoza D., Kamińska-Jałoza M.(2015), Fitoterapia stanów zapalnych błony śluzowej jamy ustnej, Herbalism nr 1(1), dostępny online: https://apcz.umk.pl/HERB/article/view/HERB.2015.006/23581 [data dostępu: 06.12.2022]. 

Pelkonen O., Abass K. i in., Thujone and thujone-containing herbal medicinal and botanical products: toxicological assessment, dostępny online:  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23201408/ [data dostępu: 06.12.2022]. 

Sage. National Center of Complementary and Integrative Health, dostępny online: https://www.nccih.nih.gov/health/sage [data dostępu: 06.12.2022]. 

Spices, sage, ground, FoodData Central Search Results, U.S. Department of Agriculture, dostępny online: https://fdc.nal.usda.gov/fdc-app.html#/food-details/170935/nutrients [data dostępu: 06.12.2022]. 

Walch S.G., Kuballa T., Stühlinger W., Lachenmeier D.W.(2011), Determination of the biologically active flavour substances thujone and camphor in foods and medicines containing sage (Salvia officinalis L.), Chemistry Central Journal, dostępny online:  https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21777420/ [data dostępu: 06.12.2022]. 

 


Wybór redakcji

Ważne: Użytkowanie Witryny oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Szczegółowe informacje w polityce prywatności.

Zamknij