Spis treści:
- Jakie są przyczyny i objawy zapalenia pęcherza?
- Zapalenie pęcherza – domowe sposoby na łagodzenie objawów
- Jakie produkty mogą wspomóc leczenie zapalenia pęcherza?
- Kiedy domowe sposoby na zapalenie pęcherza nie wystarczą?
- Jak zapobiegać nawracającym zakażeniom układu moczowego?
Jakie są przyczyny i objawy zapalenia pęcherza?
Infekcja układu moczowego bywa nazywana „chorobą nowożeńców”, ponieważ za 80–90 proc. przypadków zapalenia pęcherza moczowego, szczególnie u młodych kobiet, odpowiada aktywność seksualna. Do zakażenia może dojść wskutek przeniesienia bakterii z okolic odbytu lub członka partnera do pochwy. Dobrą pożywką dla nich są również pozostałości żelów intymnych i płynów ustrojowych.
Infekcji sprzyjają także inne czynniki:
- utrudniony odpływ moczu i zaburzenia opróżniania pęcherza,
- kamica dróg moczowych,
- zaburzenia odporności i choroby przewlekłe (nowotwór, cukrzyca, niewydolność nerek),
- cewnikowanie,
- ciąża (powoduje ucisk na moczowód i utrudnienie odpływu moczu) i połóg,
- długotrwałe unieruchomienie,
- niedostateczne spożycie płynów (zmniejsza produkcję moczu, który wypłukuje bakterie z dróg moczowych),
- niewłaściwa higiena (zarówno ciała, jak i ręczników, bielizny czy pościeli),
- dna moczanowa,
- zakażenie na basenie lub siłowni,
- wychłodzenie pęcherza moczowego osłabiające bariery obronne organizmu,
- powiększona prostata,
- menopauza (związane z nią zmiany w błonie śluzowej mogą sprzyjać rozwojowi bakterii).
Zapalenie pęcherza moczowego jest wynikiem stanu zapalnego wyściełającej go błony śluzowej. W około 75 proc. przypadków odpowiadają za nie bakterie, głównie Escherichia coli, lecz także Staphylococcus saprophyticus czy Proteus mirabilis. Niektóre infekcje dróg moczowych mogą być spowodowane przez wirusy, np. opryszczki, lub bakterie przenoszone drogą płciową, np. chlamydię i mykoplazmę. U chorych z obniżoną odpornością, cukrzycą lub w trakcie antybiotykoterapii może dojść do grzybiczego zakażenia układu moczowego.
Dolegliwości początkowo ograniczają się do okolic intymnych:
- dyskomfort lub pieczenie w cewce moczowej podczas oddawania moczu,
- ciągnący ból w okolicy łonowej lub nadłonowej,
- częsta potrzeba oddania moczu przy jednoczesnym oddawaniu niewielkiej jego ilości,
- odczucie nieopróżnienia pęcherza,
- krwiomocz.
Mocz staje się pienisty, jego naturalna, słomkowa barwa ulega zmianie, nawet do zielonej lub niebieskiej, a w przypadku krwiomoczu czerwonej.
|
|
Rozpoznania choroby dokonuje się na podstawie objawów. Lekarz może również zalecić badanie ogólne moczu z posiewem oraz badania z krwi (morfologia, CRP, kwas moczowy). W przypadku podejrzenia nieprawidłowości w układzie moczowym lub powikłań zleca się wykonanie badań obrazowych, takich jak USG nerek i dróg moczowych, urografia czy tomografia komputerowa.
Bakteryjne zakażenie dróg moczowych, które nie mija samoistnie, opiera się domowym metodom lub nasila się, leczy się antybiotykami.
U dzieci, zwłaszcza niemowląt, objawy zapalenia pęcherza są nieco inne niż u dorosłych:
- wysoka gorączka,
- wielomocz,
- mętny mocz o nieprzyjemnym zapachu,
- brak apetytu,
- niepokój,
- płaczliwość,
- wymioty.
Przyczyną mogą być wady anatomiczne dróg moczowych (np. zastawka cewki tylnej, odpływ pęcherzowo-moczowodowy, u chłopców stulejka) lub niewłaściwa higiena. W przypadku infekcji u dziecka nie należy podejmować prób leczenia domowymi środkami, lecz skontaktować się z pediatrą.
Zapalenie pęcherza – domowe sposoby na łagodzenie objawów
Osoby dorosłe mogą próbować poradzić sobie z zapaleniem pęcherza domowymi sposobami. Szybkie leczenie może zapobiec rozwojowi choroby.
Domowe metody łagodzenia objawów można podzielić na trzy grupy: ziołowe napary do picia o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbakteryjnym i moczopędnym, napary do obmywania ciała i nasiadówek oraz leki bez recepty i suplementy diety.
Do surowców o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbakteryjnym i moczopędnym należą:
- żurawina (spożywana w postaci owoców, soków lub suplementów diety, utrudnia bakteriom przyklejanie się do ścianek pęcherza),
- rumianek (pity 3 razy dziennie łagodzi stany zapalne),
- krwawnik,
- dziurawiec (uwaga, obniża skuteczność antykoncepcji i wpływa na metabolizm wielu leków!),
- nawłoć (działanie moczopędne, rozkurczowe, słabe przeciwzapalne),
- liście i owoce borówki brusznicy,
- liście brzozy,
- skrzyp polny,
- korzeń pietruszki,
- rdest ptasi (nie powinien być stosowany w ciąży ani podczas karmienia piersią),
- mniszek lekarski.
Naparami ziołowymi można również obmywać cewkę moczową lub robić tzw. nasiadówki. W tym celu z mieszanki ziołowej (np. rumianku, nagietka i kory dębu lub mieszanki składającej się w równych częściach z rumianku, dziurawca i krwawnika) przygotowuje się napar, który następnie należy wlać do wody o temperaturze ciała (ok. 37°C) w wannie lub dużej misce. W podobny sposób można stosować napar z igieł sosnowych.
Ważnym elementem leczenia jest poprawa higieny i częsta zmiana bielizny. Ręczniki, pościel i bieliznę należy prać w co najmniej 60°C, aby zniszczyć bakterie.
Dolegliwości bólowe złagodzą także ciepłe okłady okolic podbrzusza (np. za pomocą termoforu).